Cechy rozpoznawcze

Pędy
Najbardziej przydatne do rozpoznawania są młode pędy, ponieważ ich cechy są mało zmienne. Poza tym są one łatwo dostępne. Pędy dzielimy na długopędy – które długo zachowują zdolność do dalszego wzrostu i charakteryzują się dużymi odstępami między pąkami, oraz krótkopędy – szybko kończące wzrost, z wyraźnie krótszymi międzywęźlami.

Pąki
Pąki zawierają zawiązki pędu, liści lub kwiatów. Rozróżnia się pąki wierzchołkowe – na wierzchołku pędu, tj. stożku wzrostu i pąki boczne, rozwijające się w pachwinach liści
Ułożenie pąków bocznych na pędzie
A. Naprzeciwległe – w każdym węźle dwa pąki naprzeciw siebie
B. Naprzemianległe – w każdym węźle tylko jeden pąk; wszystkie pąki w jednej płaszczyźnie
C. Spiralne – w każdym węźle tylko jeden pąk; pąki w kilku płaszczyznach
D. Okółkowe – pąki ułożone po trzy lub cztery na jednym węźle.

Łuski pąków
Chronią tkankę twórczą przed wpływami środowiska zewnętrznego. Między łuskami tworzy się warstwa powietrzna, pełniąca funkcję izolacyjną. Powstają z przekształcenia przylistków. Przy rozpoznawaniu istotne są liczba i wygląd zewnętrznych łusek.

Ciernie
Są to silnie zdrewniałe ostre utwory powstałe w wyniku przekształcenia pędów, liści lub przylistków. Cierń połączony jest z rośliną wiązkami przewodzącymi, trudno go odłamać.

Kolce
Są ostrymi wytworami epidermy, nie są połączonymi z pędem wiązkami przewodzącymi. Można je bez trudu odłamać bez uszkadzania drewna.

Blizny liściowe
Utrata liści przez drzewa w okresie jesiennym jest związana z przygotowywaniem się roślin do zimowego spoczynku. Przygotowania te polegają na zmianach struktury komórek liścia, wywołanych działalnością fitohormonów. Końcowym etapem jest wytworzenie w miejscu połączenie ogonka liściowego z pędem warstwy odcinającej – kilku warstw komórek, między którymi nastąpi odpadnięcie liścia bez uszkadzania pędu. Blizna zostaje następnie zabezpieczona warstwą fellogenu. Przerwane wiązki przewodzące są na bliźnie widoczne w postaci kresek lub punktów.
Ślady wiązek przewodzących są cechą stałą i nie uzależnioną od czynników zewnętrznych.

Przetchlinki
Otworki w tkance okrywającej, powstałe z fellogenu, wypełnione luźno ułożonymi komórkami. Umożliwiają wymianę gazową między przestworami powietrznymi warstw głębiej położonych z atmosferą. Są widoczne w postaci plamek lub wypukłości korowiny.

Kora
Wiele gatunków posiada charakterystyczną strukturę i barwę kory, co umożliwia ich szybkie zidentyfikowanie. Przy korzystaniu z tej cechy należy uwzględnić zmianę wyglądu kory wraz z wiekiem rośliny.

Pokrój
Nie jest on dobrą cechą diagnostyczną , gdyż jest modyfikowany przez wiele czynników zewnętrznych.